Najlepsze piosenki
często wynikają z konieczności. Muzyka popularna jest przestrzenią konsensualną
(tj. luźną pod względem zasad estetycznych i moralnych) do komunikowania tego,
co jest konieczne. Janis Ian napisała "At Seventeen", ponieważ miała wciąż
niewykonane zadanie: zaśpiewać o rozczarowaniu, o poczuciu wykluczenia i
iluzorycznej idei sukcesu narzuconej przez społeczeństwo. Janis Ian napisała
piosenkę z punktu widzenia siedemnastoletniej dziewczynki, ponieważ był to dla
niej ważny moment podnoszenia świadomości. Nie miało znaczenia, że publiczność uznała
to za niedojrzałe, bo w "At Seventeen" podejście i potrzeba ekspresji
zwyciężyła ponownie.
W Between The
Lines (1975), jak w życiu, lament z powodu rozczarowania jest tylko punktem
wyjścia. Wraz z rozczarowaniem rozpoczyna się tworzenie osobowości i uczenie
się życia. Innymi słowy: od niego zaczyna się dorosłe życie. Between The
Lines to album, który odnosi się, z intymnym tonem, do nadejścia dorosłego
życia i uczenia się życia w kwestiach takich jak miłość czy zaangażowanie.
Uczenie się rozumiane jako stały osobisty proces odkrywania i doceniania
niuansów. Jest to ważna kwestia ponieważ z niuanse mogą nadać sens szalonemu światu.
W wieku 23 lat, Janis Ian nauczyła się na tyle, aby docenić niuanse w muzyce, i
wiedzieć, że najlepszym piosenkarzem nie jest ten, któremu udaje się wyciągnąć
pewne nuty, ale ten, kto wie, jak śpiewać bez nich w pustce, która między nimi
się tworzy. Muzyka jest językiem uniwersalnym, a jej wykonawcy muszą postrzegać
ją jako środek wyrazu, ale nie w duchu stenografa. Wyprodukowana przez Brooksa
Arthura w jego 914 Sounds Studios w Nowym Jorku, Between The Lines
to subtelna płyta, z doskonałymi piosenkami dla potomności ("Bright Lights
and Promises", "In the Winter", "Light a Light"),
która nie tylko oddaje Janis Ian w kluczowym momencie jej kariery, ale także
odzwierciedla muzycznego i politycznego ducha swoich czasów.
Zabłocie,
08.12.20
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz